ز هر کسی که گرفتم سراغ خانه تو ز من گرفت نشان از تو و نشانه تو

دلم به حال دلم سوخت بس که هر شب و روز گرفت این دل غرق به خون بهانه ی تو

فردا را چگونه می توان دید

فردایی که امروزش همه در غوغا است

فردایی که امروزش را از عمق افکار خسته مردم می بینم

کجاست یک دل آرام

کجاست آرزوهای آرزو نشده

کجاست امیدی که باز سوی امیدوارش باز گردد

نمی دانم دلم را دست کدامین فکر بسپارم