1. پیوند بهاییت با استعمار

روابط بسیار نزدیک و هم‌پیمانی سازمان رهبری بهاییت با بیگانگان و دولت­های استعماری، آنچنان آشکار است که تاریخ­نگاران حوزه تاریخ معاصر ایران، بهاییت را محصول سیاست­های استعماری غربی برای تغییر بنیان فکری و اجتماعی جوامع اسلامی می­دانند.1
فریدون آدمیت، نماد روشن­فکری الحادی، درباره وابستگی‌های سیاسی بهاییان می­نویسد:
...دستگاه بهایی پیوستگی خاصی با سیاست‌های مختلف خارجی داشته و این کیفیت با گرویدن عنصر یهودی به آن گروه، حدت گرفته است. مرام و مقصد آنان رواج بی‌وطنی است و راه و رسم آنان سرسپردگی به سیاست‌های اجنبی. ...رأی ما دراین‌باره مبتنی است بر شواهد عینی و آنچه برای ما معتبر است، همان شواهد عینی است.2
وی سپس با بررسی شواهد خود، چنین نتیجه می­گیرد که عنصر بهایی نیز چون عنصر جهود، یکی از عوامل پیشرفت سیاست انگلیس در ایران شد. جالب اینکه از جهودان نیز کسانی به این فرقه پیوستند.
تاریخ­نگاران غیربهایی بی­طرف، تردیدی ندارند که این مذهب با پشتیبانی و جهت‌دهی قدرت­های استعماری شکل گرفته است تا ساختار جامعه مذهبی ایران را دگرگون سازد و نیز منافع استثمارگران را تأمین کند. برای اثبات این مدعا، شواهدی عرضه می‌کنیم و وجدان­های بیدار را به داوری فرامی‌خوانیم:

بهاییت در مسیر تاریخی و اعتقادی خود با چالش­های گوناگونی روبه­رو است که مهم­‌ترین آنها عبارتند از:

1. اختلاف بهاییت با آموزه‌ها و متون معتبر اسلامی

الف) مخالفت بهاییت با خاتمیت پیامبر اسلام

مسلمانان، حضرت محمد صلی الله علیه و آله را پیامبر اسلام و آخرین فرستاده خدا و اسلام را آخرین دین و کامل­ترین آیینی می­دانند که خداوند به بشر ارزانی داشته است و معتقدند پس از اسلام، دین دیگری نخواهد آمد. در زمینه خاتمیت پیامبر اسلام، آیه­ها و روایت­های زیادی در قرآن و منابع روایی وجود دارد. صریح­ترین آیه در این زمینه آیه 30 سوره احزاب است که می­فرماید:
ما کان محمد ابا احد من رجالکم و لکن رسول الله و خاتم النبیین.
محمد، پدر هیچ‌یک از مردان شما نیست. همانا او فرستاده خدا و پایان‌بخش پیامبران است.
همچنین در روایت معروف و مشهور «منزلت» که شیعه و سنی آن را قبول دارند، پیامبر اسلام خطاب به امیر مؤمنان علی علیه السلام می­فرماید:
یا عَلِی اَنتَ مِنّی بِمنزلةِ ‌هارونَ مِن موسی اِلّا اَنَّه لا نَبی بَعدِی.1
ای علی! جایگاه تو نسبت به من، همانند جایگاه هارون نسبت به موسی است، جز اینکه پیامبری پس از من نیست.
رهبران بهایی به‌گونه­ای شگفت­آور، از سویی آیات قرآن و حتی روایت­ها را تأیید می‌کنند و از سوی دیگر با معرفی خود به‌عنوان فرستادگان الهی، مدعی ادامه داشتن سلسله پیامبران الهی و منکر خاتمیت رسول خدا صلی الله علیه و آله شده‌اند. مبلّغان مختلف بهایی برای برطرف کردن این اختلاف، کوشش­های نافرجامی کرده­اند. ابوالفضل گلپایگانی، خاتمیت را وبای عام دینی می­نامد و در کتاب­های خود از جمله کتاب فرائد، عاجزانه درصدد انکار آن با توجیه‌های بی‌اساس است.2

ب) اعتراف باب و بها به خاتمیت پیامبر اسلام

با ادعای اینکه فالون دافا مذهب نیست؛بلکه یک روش تزکیه است و هر کس با هر مذهبی می‌تواند این روش را تمرین کند و تزکیه نماید،به فریب دادن مردم پرداخته‌اند و هم اکنون بیش از صدمیلیون نفر در60کشور جهان آن را تمرین می‌کنند.

مرحوم آیت الله العظمی 'محمدتقی بهجت' كه دوای دردها را در دعای تعجیل در ظهور امام زمان(عج) می دانست، فرمود: مهمتر از دعا برای تعجیل در ظهور حضرت مهدی(عج)، دعا برای بقای ایمان و ثابت قدم بودن در عقیده و عدم انكار آن حضرت تا ظهور اوست.
به گزارش ایرنا، امروز جمعه - ۲۷ اردیبهشت ماه - مصادف با چهارمین سالگرد عروج ملكوتی عارف وارسته و سالك الی الله آیت الله بهجت است؛ فقیهی كه عمر خود را برای تبلیغ معارف دینی و هدایت عابدان و رهپویان حقیقت صرف كرد.

به اعتقاد این مرجع تقلید، اگر برای فرج دعا می كنید، نشانه آن است كه هنوز ایمانتان پا برجاست، زیرا در آخرالزمان گرفتاری اهل ایمان خیلی سخت می شود.

وی با بیان اینكه 'سبب غیبت امام زمان(عج) خود ما هستیم' به روایتی اشاره كرده و فرمود: بیشتر كسانی كه اعتقاد به امامت آن حضرت دارند، او را انكار می كنند. یعنی بیشتر مردم از اعتقاد و ایمان به امامت برمی گردند.

به همین علت این عارف وارسته به نقل از ائمه معصومین(ع) سفارش كردند تا این دعای فرج را كه دعای تثبیت در دین است، بخوانیم 'یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینك' ای خدا، ای رحمت گستر، ای مهربان، ای زیر و رو كننده دل ها، دل مرا بر دینت ثابت و استوار گردان. یعنی آن مرتبه ای از ایمان را كه به من منت نهادی، حفظ كن، نه این كه مسلمان باشد و به همان باقی باشد، چون این معنا، تثبیت در دین نیست.

سخن درباره زمان غیبت کبرای حجت حق است، که در این موقعیت نمی توان برای مسأله بیش از سه صورت فرض کرد.
به گزارش جام نیوز، از آیت الله بهجت ره خواسته شد تا در مورد ولایت فقیه و محدوده اختیارات آن توضیح دهند. ایشان در جواب این سوال فرمودند:

می دانیم که دین اسلام آخرین دین، و احکام و قوانین اسلام آخرین مقرراتی است که از ذات مقدس پروردگار وضع شده است، و پیغمبری بعد از خاتم الانبیاء (صل الله علیه و آله و سلم) نخواهد آمد، و کتابی آسمانی بعد از قرآن کریم فرستاده نخواهد شد، وباید این کتاب تا قیام قیامت کتاب قانون بوده و عترت اهل بیت پیامبر اکرم (صلوات الله علیهم اجمعین) مبیّن آن باشند.

و نیز روشن است که امت محمدی صل الله علیه و آله و سلم در زمان حضرت حجت و معصوم حق، هر چند در زندان یا در حال تبعید باشد می توانند وطیفه خود را ولو با مشقّت بسیار و تحمل مشکلات فراوان به دست آورند. ولی سخن درباره زمان غیبت کبرای حجت حق است، که در این موقعیت نمی توان برای مسأله بیش از سه صورت فرض کرد:

حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشرف در نامه‌ای به چهارمین نایب خاص خود سخنی درباره مدعیان ارتباط با ایشان و مشاهده ایشان فرموده‌اند.
مشرق- در کتاب احتجاج مرحوم طبرسی چنین آمده است:
زمانى كه زمان رحلت أبوالحسن علی بن محمد سمری (آخرین نایب خاص امام عصر(عج)) نزدیک شد از او پرسیدند: [نیابت را] به چه كسى وصیّت مى‏ كنى؟ او نوشته ای از امام عصر (عج) را که نزدش بود به جمع حاضر نشان داد. در آن نوشته شده بود:
بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم؛ اى علىّ بن محمّد سمرىّ! خداوند اجر برادرانت را در عزاى تو عظیم گرداند كه تو ظرف شش روز آینده خواهى مُرد؛ پس خود را براى مرگ مهیّا كن و به احدى وصیّت مكن كه پس از وفات تو قائم مقام تو شود؛ زیرا غیبت تامّه واقع شده و ظهورى نیست مگر پس از اذن خداى تعالى و آن، پس از مدّتى طولانى و قساوت دلها و پر شدن زمین از ستم واقع خواهد شد.
و به زودى كسانى نزد شیعیان من آیند و ادّعاى مشاهده كنند، بدانید هر كه پیش از خروج سفیانى و صیحه آسمانى ادّعاى رۆیت و مشاهده كند دروغگوى مفترى است،
«وَ سَیَأْتِی إِلَى شِیعَتِی مَنْ یَدَّعِی الْمُشَاهَدَةَ أَلَا فَمَنِ ادَّعَى الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِیِّ وَ الصَّیْحَةِ فَهُوَ كَذَّابٌ مُفْتَر و لا حول و لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ العلیّ العظیم.»
«احتجاج طبرسی،جلد 2 صفحه 475»

حجت الاسلام موسوي: كارشناس عرفانهاي كاذب نداريم

 کارشناس عرفانهای کاذب کیست؟

منتقد جریان عرفانهای کاذب یعنی کسی که عرفان اسلامی را بطور علمی و عملی فرا گرفته و درصدد اثبات آن در مقابل هجمه نظریه های کاذب است، استادمان (مرحوم آیت الله احمدی) می فرمود: «عارف باید فقیه و مجتهد باشد.» یعنی فهم دینی آن در حد اعلا و در حد یک مجتهد دینی باشد. پس اگر از باب تعرف الاشیا باضدادها وارد شویم کسی می تواند منتقد عرفان کاذب باشد که به نحو اتمم و اکمل عرفان اسلامی را دریافت نموده باشد و سپس به نقد جریانهای کاذب منسوب به آن بپردازد.

 

عرفان حلقه با توسل به اندیشه‌های امانیستی و غیر الهی، در اولین قدم ضمن تاکید بر دست نیافتنی بودن خداوند، سالک را در رسیدن به حقیقت جهت اتصال به شعور کیهانی که هیچ صبغه الهی نداشته و تنها موید عرفان کابالاست، فرا می‌خواند.عرفانِ توحیدی، شناختی مبتنی بر کشف و شهود از راه قلب است که با سیر و سلوک همراه می‌‌‌‌باشد و در این مسیر، دل قابلیت دریافت اسرار و حقایق هستی را می‌‌‌‌یابد. اما در دورانی که مواجه با نفوذ عرفان‌‌‌‌های کاذب، پهلو به پهلوی عرفان‌‌‌‌های راستین هستیم، نحوه‌‌‌‌ معرفیِ عرفان به طور عام و عرفان اسلامی به طور خاص بر اسلوبی جدید بنا نهاده شده است.

از آنجا که مدعیان عرفان‌‌‌‌های نوظهور همواره به دنبال خیزشی نوین در مسیر سیر و سلوک عرفانی بوده‌‌‌‌اند، برآنند تا شتابزده خلا به وجود آمده میان انسان و خداوند را پر نمایند، لذا با توسل به اندیشه‌‌‌‌هایی که کمتر صبغه‌‌‌‌ الهی داشته و ریشه در آموزه های اومانیسم دارد، بشریت را در بیراهه ای جدید گرفتار نموده‌‌‌‌اند. اما همان‌‌‌‌گونه که دینِ ساخته‌‌‌‌ دست بشر، دین نیست، عرفان نیز که یکی از ساحات دین است، باید در زمین وحی ریشه گسترانیده و  دستاوردِ التقاط و گزینش عرفان‌‌‌‌ها یا عرفان واره‌‌‌‌ها نباشد.

در سه دهه‌‌‌‌ اخیر جریان نوظهورِی با عنوان «عرفان حلقه» با ادعایِ صیانت از عرفانِ این مرزوبوم به صحنه آمده‌‌‌‌ است و طریقتی جدید را بنیان نهاده که طی آن سالک، دیگر نیازی به درنوردیدنِ «مقاماتِ» عرفان اسلامی نداشته و تمام مراحل سیر و سلوک با اتصال به شبکه‌‌‌‌ شعور کیهانی طی می‌‌‌‌شود.محمد علی طاهری، بنیانگذار عرفان حلقه در یکی از تألیفات خود می گوید: عرفان کیهانی(حلقه) سیر و سلوک عرفانی از طریق اتصال به حلقه‌‌‌‌های متعدد شبکه‌‌‌‌ شعور کیهانی است.

اديان جديد، جنبش‏هاى نوپديد دينى، اديان بديل يا اديان دوران جديد همگى واژگانى هستند كه از پديده جديدى در جهان معاصر خبر مى‏دهند و پژوهش‏هاى گوناگونى را در حوزه‏هاى مختلف علوم از جمله جامعه‏شناسى، دين‏شناسى، روان‏شناسى و جرم‏شناسى به خود اختصاص داده‏اند . مراكز و نهادهاى گوناگونى در بررسى اين مساله شكل گرفته و شخصيت‏هاى معروف و پرتلاشى در اين عرصه پژوهشى پاى نهاده‏اند.

«. . . و شما را ملت ملت و قبيله قبيله گردانيديم تا با يكديگر شناسايى متقابل حاصل كنيد; در حقيقت ارجمندترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست . . .» (حجرات، 12)

بررسي اجمالي اعتبار مهم‌ترين منابع کهن در موضوع نشانه‌هاي ظهور

1- «الغيبة» نعماني

2- «کمال الدين و تمام النعمة»

نويسنده اين کتاب، «محمد بن علي بن بابويه قمي» معروف به شيخ صدوق است که يکي از برجسته‌ترين عالمان شيعه به حساب مي‌آيد و همگان به دانش گسترده، وثاقت، تقوا و درجات والاي معنوي او معترفند.

وي در سال‌هاي ابتدايي قرن چهارم (305 يا 307) در خاندان علم و تقوي و در شهر عالم پرور قم ديده به جهان گشود. پدرش که يکي از دانشمندان و فقهاي برجسته دوران خود بود فرزند دار نمي‌شد. به همين جهت نامه‌اي به حسين بن روح (نائب خاص امام زمان) نوشت و از امام عصر درخواست دعا کرد و حضرت در نامه‌اي براي فرزند دار شدن او دعا فرمود. بنابراين يکي از افتخارات شيخ صدوق اين است که با دعاي امام زمان به دنيا آمده است (رجال نجاشي، ص 262)

شيخ طوسي او را «دانشمندي جليل‌القدر، حافظ احاديث، آشناي به رجال و نقادي عالي مقام در زمينه حديث» معرفي کرده و مي‌گويد: «از نظر حفظ احاديث و کثرت معلومات در ميان دانشمندان قمي، مانند او ديده نشده است. او حدود سيصد اثر تأليفي از خود به يادگار گذاشته است.» (فهرست طوسي، ص 442) البته از ميان تأليفات فراوان او تنها 18 اثر به دست ما رسيده است. در مورد بزرگي شيخ صدوق همين بس که او نويسنده کتاب «من لايحضره الفقيه» يکي از کتب اربعه شيعه (چهار کتاب برتر حديثي) است. وي پس از عمري پر برکت در سال 381 هجري ديده از جهان فرو بست.

شيخ صدوق در مقدمه اين کتاب پس از اشاره به شبهات فراواني که در زمينه غيبت امام عصر وجود دارد، از دستور امام زمان در عالم خواب بر نگارش کتابي در اين زمينه خبر مي‌دهد.