ظهور «سفياني» همانند ظهور «دجّال» نيز در بسياري از منابع حديث شيعه و اهل تسنّن به عنوان يکي از نشانه هاي ظهور مصلح بزرگ جهاني، و يا به عنوان يکي از حوادث آخر زمان، آمده است. [1] .
.
گرچه از بعضي روايات بر مي آيد که «سفياني» شخص معيّني از آل ابوسفيان و فرزندان او است; ولي از پاره اي ديگر استفاده مي شود که سفياني منحصر به يک فرد نبوده بلکه اشاره به صفات و برنامه هاي مشخّصي است که در طول تاريخ افراد زيادي مظهر آن بوده اند.


از جمله در روايتي از امام علي بن الحسين(عليه السلام) نقل شده:
«امر السّفياني حتم من اللّه ولايکون قائم الاّ بسفياني [2] . »
ظهور سفياني از مسائل حتمي و مسلّم است: و در برابر هر قيام کننده اي يک سفياني وجود دارد!»
از اين حديث بخوبي روشن مي شود که سفياني جنبه «توصيفي» دارد نه «شخصي» و اوصاف او همان برنامه ها و ويژگيهاي او است و نيز استفاده مي شود که در برابر هر مرد انقلابي و مصلح راستين يک (يا چند) سفياني قد علم خواهد کرد.
.
در حديث ديگري از امام صادق(عليه السلام) مي خوانيم:...